By Street Fighter serisinin yeni oyunu Street Fighter 6, 2 Haziran 2023’te PC ve konsollara geldi. Yenilenen grafikler, oyun modları ve PS5 platformundaki deneyimimle geçmişten geleceğe bir yolculuk… İşte Street Fighter 6 incelememiz!
Gözümde canlanır koskoca mazi… Sene 1992, bir Pazar günü ailem bir sebepten yurtdışında olduğu için Öznur teyzemlerde kalıyorum. Öznur Teyzemin oğlu Mehmet Can abim benden 7 yaş büyük, sağ olsun benimle ilgileniyor. Normalde 6 yaşında başka yerde kalmayı hiç sevmem, ama Mehmet Can abimlere güle oynaya gidiyorum; çünkü Mehmet Can abimin bilgisayarı var!
2000 sonrası doğanlara bu cümle komik gelecektir; ancak o yıllarda bir evde bilgisayar olması, nasıl anlatayım 5D sinema olması gibi bir yerde imkansız ve müthiş bir olay. Mehmet Can abimin bilgisayarı ise efsane: Amiga 500! Mehmet Can abime yalvararak “dövüşlü oyunu açsana abi” diyorum; kırmıyor, açıyor. Geçiyorum Amiga’nın başına, pek ne yaptığımı bilmiyorum; ama çok eğleniyorum. Başından zorla kaldırıyorlar, ertesi gün okul var diye yatırıyorlar. Sabah, çorabımda kıymık var, ayağıma battı yürüyemiyorum diye olay çıkarıyorum, okula gitmiyorum, yine kendimi bilgisayar başına atıyorum; çünkü Mehmet Can abimin bana açtığı oyun, dövüş oyunlarının mihenk taşı Street Fighter 2!
Bu oyun için bir nesil atari salonlarında ömür çürüttü, ailesi tarafından verilen fatura paralarını jetona bastı, aile faciaları yaşandı. Ben bir gün okula gitmesem ne olacak ki?
Nereden başlasam, nasıl anlatsam?
CAPCOM 2008 yılında Street Fighter 4’ü yayınladığında yer yerinden oynamıştı. Çünkü seri 2 boyuta veda ederek (önceden 3D bir Street Fighter yaptılar, düşmanına oynatmazsın- onu görmezden geliyorum.) yepyeni grafikler ile efsane seriyi bir sonraki jenerasyon platformlarına yakışır hale getirmişti. Akabinde gelen Street Fighter V selefinin devamı sayılabilecek bir oyun oldu. Ancak CAPCOM Street Fighter VI ile bizleri online platformlara farklı bir formatta taşıyarak yepyeni bir pencere açıyor.
Oyunun ana menüsü açıldığında bizleri 3 farklı sekme karşılıyor. Bunlar Fighting Ground, Battle Hub ve World Tour isimlerini taşıyor. Online bölümlere geçmeden önce genelde eski oyuncuların merak ettiği klasik arcade kısmından, yani Fighting Ground kısmından bahsetmek istiyorum. Arcade kısmını hem sevdim hem sevmedim. Neden derseniz, eski kadrodan Dee Jay ve Cammy’i de sayarsanız Ryu, Honda, Blanka, Guile, Ken, Chun Lee, Zangief ve Dhalsim olmak üzere sadece 10 karakter var. Yeni karakterlerin oynanışlarını beğensem dahi tasarımlarını beğendiğimi söylemem çok zor.
Gözler Balrog, Sagat, Bison, Vega en önemlisi favori karakterim Akuma’yı arıyor. Bu karakterlerin zaman içerisinde para ile oyuna eklenebileceğini tahmin etmek zor değil. Arcade modunda oyuna alışmak için geçirdiğim vakit sonunda el alışkanlıklarımı kaybetmediğimi gördüm.
CAPCOM, Street Fighter karakterlerinin bilinen özel hareket kombinasyonlarını 90’lardan beri değiştirmiyor ve çok da iyi yapıyor. Eski oyuncular için klasik tuş kombinasyonları dururken, daha az tecrübeliler için semi-auto kıvamında bir kombinasyon modu, bir de çoluk çocuk eğlensin diye neye basarsanız basın hareket yapabilen bir tuş modu var. Ben eski kafalı olduğum için klasik modda devam etmeyi tercih ettim. Oynanış hala çok zevkli ve gördüğüm kadarıyla dengeli.
Yapay zeka ahraz değil ve duruma göre çok mantıklı kombinasyonlarla sizi zorlayabiliyor. Bu süre zarfında dövüştüğümüz arenalara verilen öneme, ince detaylara, genel olarak grafiklere, oyunun akıcılığına şapka çıkardığımı söylemek isterim.
Mesela Arena detaylarına örnek vermek gerekirse, CAPCOM evreninin hayali şehri Metro City’de yaptığınız dövüşlerde arka planda bir başka CAPCOM efsane oyunu Final Fight (halk arasında ve atari salonlarında “Hagar” adıyla bilinen) oyunundaki karakterleri görmek beni çok mutlu etti. Ultra ve Super Combo’ların görselliği ve yapabilmeyi başardıktan sonra verdiği mutluluk yine had safhalarda. Kısaca arcade kısmı oynanış açısından gayet güzel olmuş, tek ve önemli eksiğimiz, umarım eski sevilen efsane karakterler kısa sürede sürece dahil olurlar diyerek bu kısmı bitiriyorum; çünkü Street Fighter VI’nın asıl alameti farikası online bölümlerinde yatıyor.
Street Fighter’ın asıl anlamı neydi?
Arkadaşlar her dövüş oyununun arkasında yapımcıların yarattığı bir senaryo ve konsepti mutlaka vardır. Street Fighter’ın ana hikayesi aslında oyundaki karakterlerin dünyayı dolaşarak her ülkenin en iyi dövüşçüsü ile sokaklarda karşılaşarak en sonunda dünyanın en iyi dövüşçüsü olabilme temasına dayanıyordu. Belli ki CAPCOM firması 30 yıl sonra online platformların ve teknolojik yeniliklerin buna imkan vermesi ile demiş ki: Ana temamızı artık yürürlüğe sokabiliriz.
Bu noktada “World Tour” seçeneğini seçerseniz kendi dövüşçünüzü yaratıp dünyayı dolaşarak karakterinizi geliştirmeye başlıyorsunuz. Adeta bir sandbox oyunu kıvamında şehirlerde serbestçe dolaşıyor, o şehirde bulunan ustalardan hareketler öğrenerek kendinizi geliştiriyor, yaptığınız görevlerle para kazanarak üstünüzü başınızı kıyafetler alarak karakterinizi özgün hale getiriyor, görevler sırasında girdiğiniz dövüşlerden XP kazanıyor ve karakterinizi geliştiriyorsunuz.
Gücünüz azaldıkça sokak satıcılarından yiyecek içecek alarak gücünüzü doldurabiliyor, aynı zamanda bazı yiyecekler ile bazı yeteneklerinizi boost’layabiliyorsunuz. Bu format aslında tam olarak Street Fighter’ın ana temasının özü. Bu süre zarfında herkesle dövüşebiliyor olmanız çok komik. Bir şehir dolusu adamdan kime teklif ederseniz edin, herkes sizinle dövüşüyor.
Ben acaba ne olacak diye sokakta gezen yaşlı teyzeye dövüş teklif ettim, o iki büklüm yürüyen teyze bir anda beni Zangief gibi alıp yerlerden yerlere vurunca şok geçirdim ve çok güldüm. Kısaca şehirlerde yaşayan herkes bildiğiniz dövüşe hazır manyaklar ordusu gibi. Sonuç olarak World Tour seçeneği tam bir RPG oyunu gibi; ancak RPG ’lerin en önemli unsuru olan senaryo, bana sorarsanız inanılmaz derecede tırt. Örneğin, aynı anda eğitime başladığınız Kızılderili kılıklı takım arkadaşınız birilerinin el çantasını çalıyor. Size verilen görev ise çantayı almadan önce 4-5 konuyla alakasız adamı dövmek oluyor. Kısaca görevleri görev olsun diye koymuşlar.
Street Fighter aslında RPG’ye çok yatkın bir hikayeye sahip. Sokaklarda kafasında koli olan denyoları dövmek yerine M.Bison’un yasadışı örgütü Shandaloo askerlerini filan dövebilir, bunları da makul ve mantıklı amaçlara göre yapabilirdik. Ancak yine de ilk eğitmenimiz, aynı zamanda oyunun karakterlerinden olan Luke’un salonunda ders alarak başladığım dövüş kariyerimde ilerlerken Metro City’nin Çin mahallesinde halka açık Kung-Fu dersi veren Chun Lee’yi görünce heyecanlanmadım değil. Bu şekilde karşılaştığınız karakterlerden onlara özel hareketleri öğrenebiliyor ve karakterinizin kombinasyonlarına dahil edebiliyorsunuz.
Bu noktada yarattığınız karakter belli bir noktadan sonra eski ve yeni karakterlerin arasına eklenerek 19. dövüşçü olarak oyunun Arcade bölümünde yer alabiliyor. Aynı zamanda beni çok mutlu eden ekstra bir özellik ise şehirlerin farklı yerlerinde bulduğunuz Arcade makinalarında CAPCOM’un efsane atari oyunlarını oynayabilmek oldu. Sözün özü; World Tour hoş bir yenilik; ancak geliştirilmeye çok muhtaç. NBA 2K serilerinde My Player modundaki gibi RPG öğeleri biraz daha oyuna yedirilebilir ise seriyi başka noktalara taşıyacağını söyleyebilirim.
Asyalı oyuncu terörünün oyun dünyasındaki adı: Battle Hub
Oyunun üçüncü ve son sekmesi arkadaşlar diğer dövüş oyunlarından da aşina olduğunuz Battle Hub. Burada diğer online oynayan oyuncularla kapışabiliyorsunuz. Ben oyunu ilk çıktığı anda aldım, fena da oynamam; ancak Warzone, CS GO gibi oyunlarda Rus oyuncuların estirdiği terörü burada da Asyalı oyuncular estiriyor.
Tek yumrukta beni havaya kaldırarak başlayan kombinasyonlarla beni sürekli ve hunharca döverek patates ettiler. Tekken’i online oynamaya heves ettiğim dönemlerde yediğim dayaklardan sonra Youtube’dan dövüş kombinasyonları yerine rakiplerimle online konuşmalarda kullanabileceğim Japonca ve Çince küfür öğrenmeye başladığım için kendimi o raddeye getirmeden adabımla dayağımı yiyip oyunun diğer sekmelerine daha çok vakit ayırmayı tercih ettim.
Battle Hub hakkında çok fazla anlatacak bir şey açıkçası yok. Serverları kıtalara bölmüşler (Asyalılar her kıtada var.), bu serverların güzel hizmet verdiğini, takılma vs. gibi durumların çok yaşanmadığını bildirmekte fayda var.
Değerlendirme
Street Fighter 6 olmakla olamamak arasında kalmış bir oyun arkadaşlar. Ben oyunu PS5 platformunda oynadım. Görsellik fazlasıyla tatmin ederken, oyunun arcade modunda bulunan şarkıları çok sevdiğimi söyleyebilirim.
Özellikle karakterleri seçip arenaya yürürken çalan “Yeah!, Yeah!” sloganı sizi acayip moda sokuyor; ancak World Tour’da çalan müzikler bir yerden sonra ızdıraba dönebiliyor. Oynanış Street Fighter markasının kalitesine son derece yakışacak şekilde; ancak daha önce söylediğim gibi Arcade bölümündeki eksik karakterlerin gelmesi, World Tour’da RPG öğelerinin geliştirilmesi gerekiyor. Yenilikler hoş; ancak tam anlamıyla olmuş sayılmazlar. Yine de CAPCOM’un zaman içerisinde bu eksikleri gidereceğine inanarak serinin hem eski hem yeni oyuncularına Street Fighter VI’yı gönül rahatlığı ile tavsiye edebilirim. Sonuçta Street Fighter markası oyun dünyasının mihenk taşıdır, atlamaya gelmez.
